Laos je hebt me positief verrast! :-)

Na ruim anderhalve maand Thailand was het dan eindelijk zo ver om door te reizen naar m'n volgende bestemming: Laos. 1 dag met de bus en 2 dagen met de boot. De busreis te overleven was al een hele opgave. De beste man die ons busje reed dacht dat hij op het formule 1-parcours zat en gedroeg zich dus ook als een dusdanige chauffeur. Alleen was de weg door de bergen met om de 250 meter een haarspeldbocht. Wat resulteerde in dat we van links naar rechts werden geschud door de minivan en we wederom weer een aantal keer doodsangsten hebben uitgestaan. Na de busrit zou je denken dat de boottrip van 2 dagen alleen maar mee kan vallen. De boot wordt een slowboat genoemd, dus dit zal vast niet zo heten als de boot met een mega snelheid over het water zou gaan. En inderdaad de boot deed het lekker rustigjes aan. Doodsangsten heb ik dus niet uitgestaan, maar volledig onderkoeld was ik zeker aan het eind van de tocht. Het weer was een stuk kouder dan ik had verwacht en met wat wind op de boot en ook nog regen (open boot aan de zijkant), was het behoorlijk afzien. Dag 2 had ik dus maar echt alle kleren aangetrokken die ik bij me had om een beetje op temperatuur te blijven. Maar ondanks de koude rillingen op de boot was de tocht zelf wel erg mooi, zelfs olifanten aan de rand van de Mekong gezien. :-)

De volledige groep die zich op de slowboat had verzameld kwam nu ook weer samen terecht in hetzelfde hostel in Luang Prabang. We hadden een leuk groepje gevormd om de volgende dag de watervallen te gaan bezoeken die bekend zijn hier in het dorp. Want een dorp is het hier, had verwacht dat Luang Prabang een echte stad zou zijn. Maar het is echt iniminie. Met een tuktuk werden we naar de watervallen gebracht en hadden we met de chauffeur afgesproken dat hij 3 uur op ons zou wachten om ons dan weer terug te brengen naar ons hostel. De watervallen waren echt adembenemend mooi. Helaas was het nog steeds behoorlijk fris hier en moest je wel een bikkel zijn om in het steenkoude, schitterende blauwe water te springen. En een bikkel ben je of ben je niet, dus hup dikke kleren uit en gewoon het water inspringen vanaf een boomstam. Je zou het een verfrissende sprong kunnen noemen ;-). Een groot voordeel van zwemmen bij deze waterval was dat er nu geen vissen waren die aan je gingen sabbelen. Dat in gedachte hebbend, werkt toch een stuk beter uit op mijn zwemtechniek (dus nu niet als een mongool zoveel mogelijk bewegen). Na de verfrissende duik zijn we verder omhoog gelopen waar nog veel meer prachtige watervallen waren. Het liep trapsgewijs op met helemaal bovenaan de grote klapper. Een hele grote waterval met heel wat watergeweld. Via een smal paadje kun je langs de waterval omhoog lopen om te kijken hoe het leven boven op de waterval zou zijn. En dit leven was prachtig. Heel rustig water met kleine verdiepingen erin, het leek wel een scène uit een jungle film. En om aan dit rustige wat meer adrenaline toe te voegen gingen wij natuurlijk even voor de foto poseren op het randje van de waterval (hoogtevrees zou nu niet heel erg in je voordeel werken). Echte thrillseakers waren we :-p. (Maar zo gevaarlijk was het niet hoor mama, maak je maar niet druk!) 

     
In Luang Prabang is er 1 bar waar alle backpackers naar toe gaan voor een drankje, de Utopia bar. En aangezien deze bar al om 23.30 uur dicht gaat en verder alles dicht is om die tijd, behalve 1 plek, gaat iedereen naar die ene plek. En die bewuste plek is de bowlingbaan! Dus ook ik ging naar die bowlingbaan want als je in Luang Prabang bent moet je dat toch een keer meegemaakt hebben. En ik kan je vertellen dat bowlen midden in de nacht met alleen maar dronken mensen een aparte sfeer geeft. Bowlingschoenen kennen ze niet, maar blote voeten werkt prima. De baan zelf heeft een bijzondere structuur aangenomen doordat dronken mensen nu eenmaal niet heel erg goed kunnen gooien (ze proberen er een stuiterbal van te maken). En tijdens het bowlen kan het zomaar gebeuren dat er een bal van een andere baan op jouw baan terecht komt. Wederom, alcohol geeft een speciaal effect op de bowlingcapaciteiten van de meeste mensen. Maar na 2 potjes gespeeld te hebben (waarvan 1 gewonnen, wil het toch even vermeld hebben) was het rond 3 uur wel tijd om naar bed te gaan. Bowlen blijft toch een sport hé en sporten is vermoeiend. :-p

Wist je dat:
- 1 Euro is 8800 Kip
- er geen munten zijn in het Kip
- ik een miljonair ben in Laos
- Laos een Franse kolonie is geweest
- en je dus overal baguette kunt eten
- Laos 6,4 miljoen inwoners heeft
- de meeste inwoners op het platteland leven
- 1/3 van het land nog bezaait ligt met  niet ontplofte mijnen
- je overal mushrooms shakes en wiet kunt krijgen
- en dat terwijl er op drugs de doodstraf kan staan
- je in Laos makkelijk met 5 mensen op 1 scooter kunt rijden
- je ook je volledige inboedel op 1 scooter kan vervoeren (de scooter zelf is dan alleen niet meer zichtbaar) 
- Laos een stuk armer is dan Thailand
- inwoners van Laos noemen je of Laotianen of de Lao.

Na 3 nachten in Luang Prabang was het tijd om door te reizen naar Vang Vieng. Deze reis gingen we doen met een zogeheten 'VIP' bus. Een VIP bus was het zeker, zo'n 30 jaar geleden dan. Maar dit mocht de pret niet drukken, want het uitzicht was echt fenomenaal onderweg. Een rit die zo'n 6 uur moest duren werd kosteloos verlengd naar een rit van zo'n 9 uur. Na 586 bochten besloot onze bus er mee op te houden, dus kregen we gratis nog een uur extra cadeau om buiten de bus te wachten tot het weer gemaakt was. Na nog zo'n 374 bochten, wat ravijnen en een beetje rook van de remmen, kwamen we dan eindelijk aan in Vang Vieng. 

Vang Vieng staat onder de backpackers vooral bekend om het tuben, dus dit was dan ook het eerste ware we gingen doen. Maar echt tuben kun je het niet noemen aangezien je voornamelijk in de bars aan het chillen bent die je onderweg tegenkomt. Voorheen waren dit een stuk op 15 barretjes en kwam je dus helemaal laddertje zat op je tube aan bij het eindpunt. Nadat er enkele mensen zijn overleden gedurende deze rit in de afgelopen jaren en er zelfs nog enkele weken een Australiër is overleden, is er besloten om bijna alle barretjes dicht te gooien en er maar 2 open te houden. Alcohol en tuben in een rivier gaan schijnbaar toch niet helemaal samen. Al heb ik gezien dat je ook gewoon dronken kunt worden van maar 2 barretjes. ;-) Maar het was een geslaagde dag met veel partyen en af en toe even dobberen op het water. Vooral de rotswanden die je onderweg tegenkomt zijn erg mooi! 

Vang Vieng heeft echter zoveel meer te bieden dan alleen het tuben. Het is echt een prachtig gebied om Vang Vieng heen, met adembenemende bergwanden. Een scootertje huren was dan ook een logisch gevolg na het zien van al deze schoonheid. Scooteren door de prachtige natuur is toch inmiddels wel een nieuwe hobby van me geworden. Onderweg bij een aantal grotten gestopt die je op eigen houtje kunt gaan ontdekken. Dus als een echte ontdekkingsreiziger, lampje op m'n hoofd en gaan! Super gaaf om door de grot te lopen en zelf te ontdekken hoe groot het is en waar je uitkomt. De grotten zelf verbaasde me keer op keer. Ze waren stukken groter dan ik had verwacht en erg mooi. Indiana Jones was er niks bij zoals ik op ontdekkingstocht ging :-p. 

Het geen wat we ook moesten zien in Vang Vieng was de Bleu Lagoon, want die zou toch wel erg mooi zijn. Maar laat die Bleu Lagoon nou net niet blauw meer zijn maar meer grijsachtig-bruin. En bij zo'n naam schets je toch een bepaald verwachtingsbeeld... Iets met blauw water bijvoorbeeld. Tevens stikte het er van de Zuid-Koreanen, waardoor je tussen de mensenmassa moest zwemmen. Echter stikt het in heel Vang Vieng van de Zuid-Koreanen. Schijnt hier een bepaalde serie opgenomen te zijn geweest die erg bekend is in Zuid-Korea, dus dat willen ze allemaal met hun eigen ogen komen bekijken. Nu zijn zwemmende Zuid-Koreanen al heel erg grappig (ze kunnen overigens helemaal niet zwemmen, dus allemaal een zwemvest aan en zwemband om), maar uitgaande Koreanen is helemaal hilarisch. Aangezien een grote hoeveelheid van deze bevolking helemaal niet tegen alcohol kan, zijn ze vaak aan het begin van de avond al laddertje zat. En dan komen de dansskills op gang, dit alles gaf toch wel een toegevoegde waarde aan mijn avondjes stappen in Vang Vieng. Erg leuke en enthousiaste mensen om mee uit te gaan. :-)

En toen stond ineens de Kerst om de hoek. Iets waar ik wel een beetje tegen op had gezien om dat zo ver weg van thuis te vieren met vreemde mensen die je hoogstens een paar dagen kent. Maar dit alles geeft juist wel iets speciaals. Met het hele hostel gingen we op kerstavond eten. Het hostel zou voor een BBQ zorgen en zelfs voor whiskey. De BBQ bestond uit noodles en loempia's, zonder iets van vlees. Het gehele BBQ gedeelte moest ik nog even vinden hierin, maar ach gratis eten krijgen als backpacker is al een dankbaar iets. Een duidelijk kerstgebaar ;-). De whiskey was overigens ook plotseling in water veranderd. Maar daar zal Jezus wel iets mee te maken hebben gehad. Blijft toch een Christelijk feest :-). De volgende dag was het dan eerste Kerstdag, en hoe cool zou het zijn om een jaloersmakende foto te posten op Facebook van mij in bikini met 30 graden aan het water, terwijl jullie in de kou en regen zitten. Helaas paste het weer in Laos zich plotseling aan aan het Nederlandse kerstweer (wel ietsjes warmer dan), en heeft het dus de hele dag keihard geregend! De jaloersmakende foto veranderde in een beteuterde en verregende foto. Gelukkig hadden we in de avond wel een echt kerstdiner voor de boeg met zelfs 3 gangen! Heerlijk gegeten in een Ierse pub met mijn 2 maten Michael en Stan. En aangezien alleen de Nederlanders van alles een tweede maken (2e Kerstdag, 2e Paasdag, 2e Pinksterdag) was er verder niemand die ook nog maar iets aan 2e Kerstdag deed. Dus die dag bracht ik maar door in de bus op weg naar Pakse. Een nachtbus met echte bedden dit keer, bedden te kort voor westerse mensen en met een breedte smaller dan 1 persoonsbed dat wel, maar je kon er wel lekker slapen. Oja en dan moet ik er nog even bij vermelden dat je met 2 personen in 1 bed slaapt. Dus heb je geen reismaatje, dan breng je de nacht door met een wildvreemde in je bed. Nu sliep ik met een Amerikaan (mijn reismaatje op dat moment) die een geur bij zich had waar Marietje Appelgat jaloers op zou zijn. En dit alles kwam doordat hij 2 min voordat de bus vertrok nog even ging plassen in de bosjes, maar daarbij een baggersloot even over het hoofd had gezien en daar dus plotseling in verdween. En dit alles mocht ik van een afstandje aanzien, ik kan je vertellen dat dit behoorlijk hilarisch is om te zien, opeens was hij verdwenen en kwam 3 tellen later weer boven, volledig nat en onder de modder. Voor mij zou deze situatie een reden zijn om volledig te paniekeren, maar hij bleef gelukkig erg relax en kon zich nog net in 2 min omkleden en vlugjes wassen, met nadruk op dat vlugjes dus... Vandaar de geur ;-). 

 In Pakse (een heel klein dorpje) aangekomen gingen de Amerikaan en ik een scooterloop maken van 3 dagen waarbij we onderweg prachtige watervallen tegen zouden komen. De loop deden we in 2 dagen in plaats van 3 dagen omdat we er lekker de vaart in hielden. De watervallen waren echt adembenemend onderweg, de ene nog mooier dan de andere. Onderweg hebben we de nacht doorgebracht in een klein dorpje waarbij ons hotel uitkeek op een andere prachtige waterval! Tot dusver het beste uitzicht wat ik gehad heb vanuit m'n hotelkamer. In dit dorpje kwamen we een groepje tegen bestaande uit een Poolse, een Belg en een Nedetlander. En deze mensen bleven we tegen komen. Was het jmet onderweg dan wel in het dorpje Pakse, waar we uiteindelijk weer arriveerde. Zo waar gingen zij ook nog eens naar 4000 islands, helemaal in het zuiden van Laos, om daar oud en nieuw te vieren. Dus zo gingen we van een groepje van 2, naar een groepje van 5. 
4000 Islands (de naam zegt het bijna al) zijn allemaal eilanden in het zuiden van Laos die in de Mekong gesitueerd zijn. Of het er ook echt 4000 zijn moet ik even verschuldigd blijven, raakte uiteindelijk toch de tel kwijt. We verbleven hier met z'n 5en op het eilandje Don Det. Een super relax eilandje waar je niet veel anders kan doen dan chillen, fietsen of kanoën. Chillen kunnen ze hier heel goed door van alles 'Happy' te maken. Je hebt dus de reguliere 'happy' shakes, maar ook 'happy' gerechten en zelfs hele 'happy' menu's. Nou als je dan nog niet blij wordt, weet ik het ook niet meer. Oh en voor diegene die zich nu afvragen wat dat 'happy' betekent, dat zijn mushrooms waar je dansende elfjes van gaat zien en vliegende krokodillen. Gelukkig was ik al happy genoeg van mezelf ;-).  

     
Wegen zijn er overigens niet op dit eiland, dus auto's bestaan hier niet. Heerlijk rustig kun je het zeker noemen, en dit leek mij dan ook de ultieme plek om het nieuwe jaar in te luiden. Maar ook het oude jaar moest natuurlijk in stijl afgesloten worden, dus gingen we met z'n 5en al kanoën de Mekong af. Onderweg 2 gigantische watervallen gezien en ook nog eens tussen de zoetwater dolfijnen gekanood. Een beter manier om 2015 af te sluiten is er haast niet. Het feest zelf vond plaats op het strand met de meest slechtste DJ die je je maar kunt voorstellen. Nummers middenin afkappen, stiltes laten vallen van een minuut en binnen een uur 5x hetzelfde nummer draaien. Ach de mensen in Laos zullen vast andere kwaliteiten hebben. :-p Overigens waren op dit eiland weer dezelfde groep mensen als die we al de afgelopen 2 weken overal in Laos tegen waren gekomen. En soms is dat leuk om mensen steeds weer terug te zien, maar soms ben je iemands kop ook echt zat na 2 weken! 

Nadat iedereen z'n roes had uitgeslapen op 1 januari, was het tijd om 2 januari verder te reizen naar Cambodja. 2 weken Laos was precies genoeg om zoveel mogelijk van het land te zien, ik moet zeggen dat Laos mij positief verrast heeft. Zeker de natuur in Vang Vieng vond ik erg mooi! De reis naar Cambodja ging per bus en hoe we daar uiteindelijk de grens zijn overgegaan is ook weer een verhaal apart! Maar hierover in m'n volgende blog uiteraard meer! 
Inmiddels ben alweer een tijdje ik Cambodja en vertrek ik zelfs binnenkort alweer naar Vietnam. Loop dus een beetje achter met m'n blogs.. Oeps. Ik ga m'n best doen om mijn blog over Cambodja zo snel mogelijk te plaatsen! Bedankt weer voor het lezen, of zoals ze in Laos zeggen: Kobe tai lai lai.

Veel liefs,

Marlon